Pierwsze święta w naszym nowym starym domu Ten świąteczny czas jest dla mnie w tym roku szczególnie wyjątkowy. Pierwsze święta w naszym własnym starym nowym domu. Wiele lat marzyłam o sytuacji, kiedy będę miała własny dom i zorganizuje w nim święta. W myślach wiedziałam jak taki czas będzie wyglądał. Oczywiście ten okres wygląda całkiem odmiennie niż go sobie wyobrażałam i zdaję sobie sprawę, że rzeczywistość i okoliczności się zmieniają także i plany należało dopasować. Święta nie były z pompą a królował minimalizm. Priorytetem było dla mnie stworzyć w tym okresie szczególną atmosferę dla dzieci i rodziny oraz nam samym przypomnieć sobie czas oczekiwania na święta z okresu naszego dzieciństwa. Dla nas okres świąteczny był spokojny i dał nam zadowolenie z czasu spędzonego w nowym domu. Popularne posty z tego bloga Wentylacja na nowo i mały lifting piwnicy Nasza piwnica jest pod połową domu. Obecnie wchodzi się do niej od środka domu przez klapę. Ma 50m2 i podzielona jest na dwie części. W jednej części jest wylewka a w drugiej gdzie kotłownia jest ziemia i 30 cm warstwa popiołu przez lata wysypywana po czyszczeniu pieca węglowego przez poprzednich właścicieli. Zamierzamy tą część pogłębić to znaczy pozbyć się tej warstwy popiołu i zrobić wylewkę. W planach mamy wykorzystanie części piwnicy na spiżarnię. Naszym zadaniem będzie wynieść z piwnicy kilkadziesiąt wiaderek tej podłogi i odpadającego z zawilgoconych ścian tynku. Piwnica była w tragicznym stanie. Bród, śmiecie zbierane i nie wynoszone latami, złom, stare piece, kable i puszki elektryczne niezabezpieczone, stos zmurszałego drewna. Obraz nędzy i rozpaczy. Takie miałam plany do tej piwnicy. Marzyłam, że po zamieszkaniu na wsi będę miała piwnicę pełną przetworów i zapasów. Jednak jak przyszło nam do jej sprzątania wychodziły w trakcie sposoby jej użytkowania przez popr Stare fundamenty - hydro i termoizolacja fundamentów w starym domu z piwnicą Zaczęliśmy drugi sezon remontu starego domu od hydroizolacji i ocieplenia fundamentów. Pierwotnie nasz plan zakładał ocieplenie fundamentów styrodurem jednak po odkopaniu i oczyszczeniu kawałka ściany fundamentowej okazało się, że fundament jest betonowy wylewany bez szalunku i bardzo nierówny co wykluczało przyklejenie styroduru bez uprzedniego wyrównywania ścian fundamentów. Szalowanie i nadlewanie betonu w celu wyrównania ściany wiązało się z dużym nakładem czasu, pracy i kosztów więc zdecydowaliśmy o pianowaniu. Odkrywamy ściany fragmentami po 2 do 2,5m długości i głębokości do samej ławy fundamentowej. Po dokładnym oczyszczeniu i zagruntowaniu smarujemy ścianę masą bitumiczno-kauczukową wodorozcięczalną dwukrotnie krzyżowo. Kolejny krok to pianowanie. Pianujemy pianą POLYNOR Producent przewiduje wydajność 1 sztuki pianki na ok 1 do 1,2 m2 przy grubości 5 cm. Tak też wychodzi i u nas więc łatwo obliczyć koszt. Pianka ma włąściwości hydroizol Rozmnażanie róż z łodygi Bukiet z róż wykorzystałam do rozmnożenia. To mój debiut ale warto zaryzykować czy coś z tego wyjdzie. Koszt żaden a jest szansa na własne róże. Trzeba się tylko uzbroić w cierpliwość. Pocięłam sekatorem łodygi na kawałki tak aby na każdym znalazło się po trzy oczka. Każdą końcówkę z dwoma oczkami zanurzyłam w ukorzeniaczu i umieściłam w doniczce z piaskiem. W międzyczasie przygotowałam odżywkę bananową. Samą skórkę z banana zalałam ciepłą wodą ok. 40 stopni w litrowym słoiku. Przykryłam nakrętką nie zakręcając mocno tak aby fermentacja przebiegała z dostępem powietrza. Po kilku dniach do tygodnia odżywka gotowa do użycia i podlewam kijki w proporcji 1:1. Te same kijki po około dwóch tygodniach. Pojawienie się listków nie świadczy jeszcze o tym, że się ukorzeniły. Na korzenie trzeba poczekać jeszcze około dwóch tygodni. Te same kijki po trzech tygodniach Teraz czekamy na korzonki. Mam nadzieję, że się pojawią.

Do domu pomiędzy dwoma jeziorami wprowadziliśmy się 8 sierpnia 1997 roku. Dom był wielki, ale nie było w nim nic. Był kompletnie zdewastowany przez mieszkańców tej miejscowości, ziejących złością po upadku PGRu, upatrujących poprawę kondycji swoich portfeli w wyposażeniu tego pięknego starego domu. Nie było kompletnie nic. Spaliśmy na podłodze przy zapalonych świecach, by szczury nas nie pogryzły. Byliśmy podobni, pod pewnym względem, do tego domu, bo prócz tego co mieliśmy na sobie nie mieliśmy nic. Ja, Mama , Siostra – nowe życie rozpoczynam w ruinie. Dom był klasycznym prostopadłościanem z dużymi drewnianymi drzwiami pośrodku. Po lewej były dwa okna, po prawej trzy - dość duże. Obecnie bardzo lubię - siedząc w kuchni z kawą - obserwować moje prywatne National Geographic zza okna. Elewacja była pokryta zielona mazią, przypominającą jakiś rodzaj mchu. Dwa kominy (jeden od pieca centralnego, drugi od kuchni węglowej), dach pokryty eternitem. Kąpałem się w blaszanej wannie, stawianej niedaleko starego pieca, a właściwie kuchni węglowej, w kuchni. Talerze znaleźliśmy w piwnicy w stosie śmieci, a sztućce w pobliskiej piaskownicy. Powoli staraliśmy sobie organizować i remontować nasz nowy świat. Niedługo pojawi się prąd, woda płynęła w kranie, centralny piec. Mama to naprawdę silny człowiek. Wielu facetów załamałoby się na jej miejscu - ona nie, dalej szła pomimo wszystkiego. Podziwiam ją. Dom, praca, dzieci. Trudno wychować z chłopca mężczyznę. Moja dobra strona to zasługa tej wspaniałej kobiety, zła - świata. Człowiek jest jak rysunek ołówkiem, taki szkic. Rodzimy się jako szkic. Różne doświadczenia, przeżycia i ludzie modyfikują ten rysunek. Poprawiają albo niszczą. Mama i ja, mamy ze sobą bardzo dobry kontakt. Ja i siostra byliśmy dobrze wychowywani, ale nie mieliśmy pieniędzy. Bieda to nie żarty. Gdyby wszystko zależało od norm moralnych, stosunku do ludzi bylibyśmy milionerami. Prawda, że mama zrobiłaby dla nas wszystko i mieliśmy wszystko, ale.. Pamiętam swoje pierwsze święta w tym miejscu. Wigilia. Było bardzo mroźno i wszyscy ogrzewaliśmy się przy tym kominku. W lodówce jedynie światło. Mama za ostanie pieniądze kupiła pudełeczko śledzi oraz bochenek chleba. Siostra zaparzyła herbatę, mama podzieliła pudełeczko na trzy i ukroiła mi moja ulubiona część chleba - przylepka, piętka. Współczułem mamie, musiała tworzyć wesołą atmosferę, choć raczej nie było wesoło. Siedzimy przy stole, jedząc nasz posiłek. Nagle przez okno widzimy jak pod schody podjeżdża biała furgonetka, taka jaką maja kurierzy. Z samochodu wychodzi człowiek, mama otwiera okno : - Dzień dobry. Czy mógłbym rozmawiać z Panią Haliną M….? -Dzień dobry. Tak. To ja. O co chodzi ? - Przysłał mnie szef. Co Pani i dzieciom jest potrzebne ? Mama spojrzała na niego ze zdziwieniem. Nie wiedząc o co mu chodzi. - Nic, dziękujemy, ale o co chodzi. Trochę Pana nie rozumiem. - Szef zabronił mi cokolwiek powiedzieć. Wsiadł z powrotem do samochodu i odjechał. Mama nigdy nie pozwoliła nam się smucić. Nawet w najgorszych momentach potrafiła wywołać u nas uśmiech. Optymizmu ma więcej niż ja, a to graniczy z cudem. Za parę godzin ten sam samochód podjechał, lecz w kabinie były już trzy osoby. Wysiadły, mama otworzyła tym razem drzwi. Okazało się, że szefem kierowcy był syn jednego z szefów miejscowej fabryki farmaceutycznej. Ubrany w piękny, elegancki, czarny płaszcz, a pod nim schowany był piękny garnitur. Na nogach miał piękne drogie buty w podobnym odcieniu co płacz. Chyba wtedy uświadomiłem sobie, że podstawą każdego mężczyzny powinny być dobre, mocne, czyste buty. Niekoniecznie drogie, ale czyste. Dzięki nim odnosimy sukcesy i pokonujemy kilometry naszych dróg życiowych. Dbasz o buty - masz cel w życiu, chcesz coś osiągnąć. Kobieta ubrana była jak modelka z okładki modowego pisma. Jej obraz niestety zatarł mi się w pamięci. Dostawczak otworzył swoje wrota, odkrywając skarb. Na pace było pełno jedzenia, zabawek, słodyczy. Kiedy matula to zobaczyła nie mogła opanować łez. Był to istny sezam dla nas, jak z bajki. - To wszystko dla Państwa. By święta dla Was były piękne tak samo jak dla nas. Mama dziękowała i nie mogła wciąż opanować łez. To całe zdarzenie było tak nieprawdopodobne i bardziej realne w krainie Morfeusza. Święta odmieniły swój bieg jakby ktoś wyrwał kartki ze starego scenariusza, dopisując nowe sceny na nowych kartkach. Mama wzięła dla nas tyle ile potrzebowaliśmy, resztę oddaliśmy potrzebującym z miejscowości, w której mieszkaliśmy i mieszkamy obecnie. Z perspektywy czasu okazało się, że nie byli warci tej pomocy. Pomijając całe zło jakie nam wyrządzili przez te lata, to dziś nawet nie wskażą drogi kurierowi z paczką. Święta mają magię, przynajmniej u mnie jest tak zawsze. Piękna choinka, stół pełen potraw, szopka - to drobiazgi. Czas, który spędzamy razem na śmianiu, kłóceniu, wspólnych przygotowaniach. Trudno to opisać. Tracą ją poza moim światem. W tej rzeczywistości, gdzie ja nie jestem już synem, bratem, tylko przechodniem. Ludzie koncentrują się na zakupach, prezentach. W tym roku poszedłem dzień przed wigilią po coś do hipermarketu, coś naprawdę małego. Kolejka taka jak za czasów PRL-u. W mojej głowie pojawiła się myśl, czy tak teraz wyglądają święta ? Nieszczere uściski i życzenia, zakupy. Robię je tylko dlatego, że tradycja nam nakazuje, sami ich nie chcemy. Tylko reklamy w telewizji wyglądają pięknie. Często smuci mnie to co zauważam. Smuci mnie kierunek w jakim podąża świat. Rozwój techniczny, postęp – to są dobre rzeczy, ale nie dobre jest to zatracenie nas samych w tym wszystkim. W święta nie potrzebuję prezentów… Potrzebuję, by moi bliscy byli obok mnie oraz, aby mój żołądek miał chociaż drobną potrawę w sobie. Bliscy są dla mnie bardzo ważni… Marzę o takich świętach, by całe moje małe plemię siadło przy stole. Dawno takich nie miałem. Jedzenie było, prezenty czasem też, ale wolnych miejsc przy stole nic nie zastąpi.

Pamiętam te pierwsze Święta takie prawdziwie po naszemu, wyłącznie w naszym 4-osobowym gronie – Grzegorz, ja i dzieci. To było 7 lat temu. By ich w pełni doświadczyć, by pozostać przy sobie, by być skupioną na nas, poprosiłam rodzinę, by nie przesyłano do nas w tym czasie zdjęć i by do nas nie dzwonić.

Akademicki Związek Sportowy to największa i najstarsza organizacja studencka w Polsce, która liczy około 40 tysięcy członków. W ramach AZS działa także niemal 250 klubów i 2,5 tysiąca sekcji sportowych. Głównym sponsorem AZS jest Grupa Lotos Wielu reprezentantów Polski w lekkiej atletyce, to właśnie zawodnicy klubów AZS. W tym gronie jest oczywiście również Hołub-Kowalik. Zawodniczka lubelskich akademików przyznaje, że nie czuje się na siłach, by samodzielnie w kuchni przygotowywać wigilię. Przed świętami lekkoatletka AZS UMCS skoncentrowała się zatem na kupnie prezentów dla najbliższych. – Podczas ostatniego zgrupowania w Spale zamówiłam kilkadziesiąt paczek. Ja wybierałam i zamawiałam, a mój mąż Kuba codziennie odwiedzał paczkomat i spotykał się z kurierami. Święta po raz pierwszy spędzimy w naszym nowym domu. Najbardziej czekam na pierogi i barszcz z uszkami. Pierogi ulepią nam nasze mamy, bo ja jeszcze nie czuję się na siłach – wyjaśnia zawodniczka klubu z Lublina. A jakie plany mają inni lekkoatleci klubów AZS? – Ależ ja czekałam na te święta! Jestem bardzo podekscytowana, bo po raz pierwszy do wigilii zasiądziemy w naszym nowym domu. W ciągu ostatnich dni wszystko działo się bardzo szybko. Razem z mężem Dawidem kończyliśmy sprawy związane z przeprowadzką i ostro pracowaliśmy w kuchni – mówi Justyna Święty-Ersetic z AZS AWF Katowice. Wicemistrzyni świata w sztafecie i mistrzyni Europy na 400 metrów w kuchni czuje się tak samo dobrze, jak na bieżni. – Uwielbiam pierogi z kapustą i grzybami oraz barszcz z uszkami, a Dawid jest fanem tradycyjnego karpia. Ja przygotowuję wigilię głównie od słodkiej strony, bo uwielbiam piec pierniki i muffiny. Ale zrobię też karpia, uszka do barszczu i być może coś jeszcze – dodaje Święty-Ersetic. Konrad Bukowiecki nie ukrywa, że to jego ulubione święta. – Uwielbiam rodzinne spotkania. Niestety, pandemia koronawirusa sprawia, że skład przy wigilijnym stole będzie uszczuplony. Jest to czas, w którym warto przeanalizować miniony rok i przemyśleć to, co chcemy osiągnąć w kolejnym. To czas spotkań i długich rozmów przy stole i fantastycznego jedzenia – mówi zawodnik AZS UWM Olsztyn. W domu na święta pojawią się także: Paweł Fajdek, Ewa Swoboda (oboje AZS AWF Katowice), czy Joanna Fiodorow (AZS Poznań). – Moja przerwa świąteczna będzie bardzo krótka, bo zaraz po nich mam zaplanowane szczegółowe badania, by zobaczyć, w jakim stanie jest moje kolano po operacji, a już na początku stycznia przejdę test na obecność koronawirusa, po czym wylecę na zgrupowanie na Teneryfę – mówi Fiodorow. Z kolei Fajdek w pierwszych dniach stycznia wróci do treningów w Centralnym Ośrodku Sportu w Spale. W nietypowym miejscu tegoroczne święta spędzi za to Anita Włodarczyk, która do końca roku będzie trenować w Katarze. Z powodu koronawirusa wiele imprez lekkoatletycznych w 2020 roku musiała zostać odwołana. A to oznacza, że kolejne, 12 miesięcy zapowiada się bardzo ciekawie dla kibiców, ale i pracowicie dla zawodników. Już w lutym w Arenie Toruń odbędą się halowe mistrzostwa Polski i jeden z najlepszych mityngów świata Copernicus Cup Pierwszy weekend marca, to halowe mistrzostwa Europy (również Toruń). Później oczywiście ruszą przygotowania do igrzysk olimpijskich w Tokio, które mają zostać rozegrane na przełomie lipca i sierpnia. Kto z Was spędzi pierwsze Święta w nowym domu? Mamy dla Was wyjątkową pamiątkę tej chwili. Dębowa zawieszka w kształcie domku. Jej wielkość to

Podobno, jakie święta, taki będzie cały kolejny rok. To powiedzenie musiał wziąć sobie do serca prezes TVP Jacek Kurski (52 l.) i zadbał o to, aby to było magiczne Boże Narodzenie. W końcu to pierwsze święta, które spędzi razem z nową żoną. W sierpniu Jacek Kurski stanął na ślubnym kobiercu z miłością swojego życia Joanną. Dla ukochanej stworzył wymarzone gniazdko w swoim domu na obrzeżach Warszawy. A teraz czas na świętowanie tylko we dwoje. Pomimo licznych obowiązków, prezes TVP osobiście zaangażował się przedświąteczne przygotowania. Razem z ukochaną wybierali choinkę. Drzewko, które znaleźli po długich poszukiwaniach mogłoby być ozdoba każdego domu!

. 729 396 104 225 50 284 797 61

pierwsze święta w nowym domu