Oparzeń słonecznych nie wolno lekceważyć. Gdy rumień skóry jest rozległy, bardzo nasilony i towarzyszy mu ból oraz pieczenie skóry, a także wysięk surowiczy, możemy mieć do czynienia nawet z oparzeniem II stopnia. To konsekwencja zaniedbania, braku podstawowej ochrony przeciwsłonecznej, która ma na celu obronę skóry przed zbyt agresywnym wpływem promieniowania UV. Jak dochodzi do słonecznych oparzeń skóry? Dowiedz się, co robić, gdy skóra po opalaniu jest czerwona i piecze. Oparzenia słoneczne są efektem długiego przebywania na słońcu i agresywnego opalania. To konsekwencja zaniedbania skóry, którą w czasie dużego nasłonecznienia powinien chronić krem z wysokim filtrem lub jest największym organem ludzkiego ciała i w sposób szczególny narażona jest na ciągłe działanie światła słonecznego. Organizm broniąc się przed nadmiarem promieniowania, uruchamia mechanizm fotoprotekcji naturalnej polegający na nasileniu pigmentacji skóry. Następuje wzrost stężenia melaniny (ciemnego barwnika) w komórkach naskórka (melanocytach), by barwnik ten zablokował wnikanie szkodliwego promieniowania UV w głąb skóry. Opalenizna jest zatem mechanizmem obronnym – im ciemniejsza skóra, tym bardziej słoneczne są jednak czymś więcej niż zwykła opalenizna. To przekroczenie pewnej względnie bezpiecznej granicy, za którą robi się coraz bardziej niebezpiecznie. Poparzenie słoneczne, czyli tzw. ostry odczyn poparzeniowy, powodowane są głównie przez promieniowanie UVB. Bolesny rumień oparzeniowy dotyka częściej osoby o jasnej karnacji, a także małe bolesny, czerwony rumień i stan zapalny tkanki podskórnej ujawnia się zazwyczaj po kilku godzin po opalaniu. Co ważne, od tego momentu rumień nasila się, by osiągnąć szczyt po ok. 9-14 godzinach po opalaniu — to wtedy skóra wyjątkowo boli i piecze, jest wrażliwa na dotyk, rozgrzana i pulsująca. Niestety, oparzenie słoneczne, o ile nie jest stanem wyjątkowo poważnym, zaczyna zanikać dopiero po 1-2 dniach od pojawienia się. Tyle zazwyczaj trzeba czekać, by doświadczyć ulgi w cierpieniu. Oparzenia po opalaniu klasyfikuje się zazwyczaj jako I stopnia, rzadziej spotyka się poważniejsze, trudniejsze do wyleczenia oparzenia stopnia II. Uwaga na ciężkie oparzenia! Choć do oparzeń II stopnia dochodzi rzadziej, to są one zagrożeniem dla zdrowia. Poważne oparzenia poznasz nie tylko po nasilonym rumieniu, ale także po obolałej, obrzękniętej skórze, na której pojawią się pęcherze. Niebezpieczne w tym przypadku jest pękanie bąbli i wyciek surowiczy. Płyn surowiczy jest bowiem bogaty w białko i stanowi pożywkę dla bakterii chorobotwórczych. Poparzenia II stopnia lub silniejsze wymagają konsultacji z lekarzem. Może być konieczne zastosowanie przeciwobrzękowych maści steroidowych, maści osuszających wysięki surowicze ze skóry, maści zabezpieczających przed wtórną infekcją bakteryjną w uszkodzonej pomoc przy oparzeniach słonecznychOznaką oparzenia słonecznego jest mocno zaczerwieniona skóra, zazwyczaj piekąca i swędząca, a także wrażliwa na dotyk. Pierwsza pomoc przy oparzeniach słonecznych powinna polegać na schłodzeniu skóry. Warto wziąć chłodny (nie zimny) prysznic i polewać skórę przez ok. 10-15 minut oraz napić się zimnej wody. Co niezwykle ważne, oparzonej skóry nie wolno ponownie wystawiać na słońce. Przed wyjściem z domu należy ją zabezpieczyć kremem z wysokim filtrem, a najlepiej ukryć pod przewiewną oparzoną można smarować dostępnymi w drogeriach i aptekach preparatami przynoszącymi ulgę po opalaniu. To zazwyczaj kosmetyki w formie żelu chłodzącego z wyciągami roślinnymi — miętą, aloesem. Delikatnie chłodzą skórę i pozostawiają na niej cienki film ochronny. Smarowanie należy powtarzać dosyć często, nawet co po intensywnym opalaniu są: D-pantenol (prowitamina B5) i lanolina. Konieczne jest częste smarowanie, natłuszczanie skóry oraz przykładanie chłodzących kompresów. W warunkach domowych okłady można robić z gazy nasączonej chłodną maślanką lub kefirem, a także z chłodnego aloesu i plastrów świeżego ogórka. Staraj się nie smarować oparzonej skóry ciężkim, tłustym kremem. Nawilżaj ją często lekkimi preparatami w formie żelu lub mleczka. Wyjątkiem jest jednak miód, który ma właściwości przeciwbakteryjne i przeciwzapalne mogące przyspieszać gojenie. Na skórę przykładaj gazę nasączoną skóry po oparzeniu słonecznymGdy silny rumień zacznie opuszczać skórę, nie zapominaj o pielęgnacji. Skórę po oparzeniu słonecznym należy zregenerować, ciągle ją natłuszczając. To szczególnie ważne, gdy po oparzeniu zacznie schodzić skóra. Odpowiednie nawilżanie pozwoli zminimalizować ten proces — sucha skóra łuszczy się skórę po oparzeniu, pamiętaj nie tylko o nawilżaniu. Zwróć szczególną uwagę na to, by skóry dodatkowo nie wysuszać i nie podrażniać. Unikaj opalania, zabezpieczaj skórę kremem z wysokim filtrem, zrezygnuj także z silnie oczyszczających, wysuszających kosmetyków do mycia. Staraj się dobrze odżywiać — jedz dużo cytrusów i brokułów bogatych w witaminę C, która pomaga w gojeniu się ran. Podobne działanie mają witaminy A i E, których bogatym źródłem są zielone warzywa, orzechy i płatki zbożowe. Pij dużo wody i unikaj długich, gorących kąpieli. Ciągłe narażanie skóry na promieniowanie UV o dużym natężeniu może być przyczyną powstawania zmian przednowotworowych i nowotworów skóry. Jak działa na skórę promieniowanie UV?Promieniowanie UV wykazuje zarówno korzystny, jak i szkodliwy wpływ na organizm człowieka. Promieniowanie UV pełni istotną funkcję w powstawaniu witaminy D3 w skórze. Pod wpływem promieniowania dochodzi do pobudzenia zakończeń nerwowych w skórze i wzrostu aktywności gruczołów wydzielania wewnętrznego. Skóra poddana promieniowaniu UV staje się lepiej ukrwiona i mniej podatna na praktyce wykorzystuje się fotobiologiczne i fotochemiczne właściwości promieniowania, a także właściwości bakteriostatyczne i bakteriobójcze. Z drugiej strony promieniowanie UV jest silnym czynnikiem mutagennym (wywołującym uszkodzenie DNA i zwiększającym częstość mutacji) i kancerogennym (sprzyjającym powstawaniu chorób nowotworowych) dla komórek skóry. W większych ilościach działa szkodliwie na organizm człowieka, zmuszając go nierzadko do uruchomienia mechanizmów UV dzieli się na:promieniowanie UVA: przenika przez chmury, szkło okienne i penetruje do głębszych warstw skóry, aż do poziomu skóry właściwej. Rumień na skórze pojawia się niemal natychmiast po ekspozycji na promieniowanie UVA, ale znika po kilku godzinach. Po dłużej i bardziej intensywnej ekspozycji na działanie tego promieniowania pojawia się rumień opóźniony, który jest intensywniejszy. To promieniowanie jest w dużym stopniu odpowiedzialne za efekt opalenizny oraz zmiany barwnikowe takie jak piegi i odbarwienia, jest jednak mniej kancerogenne niż UVB. Promieniowanie UVA przyczynia się do reakcji fotouczulających i jest główną przyczyną przedwczesnego fotostarzenia się UVB: nie wnika głęboko w skórę, penetruje tylko powierzchniowe warstwy naskórka i może docierać do warstwy podstawnej naskórka. Jest bardziej niebezpieczne niż promieniowanie UVA, jest silniejszym mutagenem i wykazuje większe działanie karcerogenne (wpływa znacząco na powstawanie chorób nowotworowych) w obrębie skóry. Promieniowanie UVB wywołuje rumień, zaczerwienienie skóry i jest odpowiedzialne za słoneczne oparzenia. Przyspiesza powstawanie zmarszczek, powoduje fotostarzenie się skóry (w mniejszym stopniu niż UVA) i jest czynnikiem ryzyka wpływającym na powstawanie raka skóry. Promieniowanie UVB może także prowadzić do wystąpienia zaćmy. promieniowanie UVC: to promieniowanie o najkrótszej fali. Choć ma najwyższą energię i działa wyjątkowo silnie na komórki, powodując oparzenia czy raka skóry, to jest prawie całkowicie pochłaniane przez warstwę ozonową atmosfery i w normalnych warunkach nie dociera do powierzchni Ziemi. Źródło:

czy słońce we wrześniu opala