Chlamydioza - Choroby kotów. Chlamydioza – wywoływana jest przez bakterie chlamydia psittaci. Chorują na nią również ludzie – w tej postaci to choroba weneryczna. Kot może zarazić się od opiekuna, ale również opiekun od kota. Dlatego właśnie, jeśli mamy kota z chlamydiozą, należy zachować szczególną ostrożność: myć
Zdrowie kota jest dla każdego kochającego i odpowiedzialnego opiekuna czymś naprawdę bardzo ważnym. Trzeba je traktować jako priorytet i robić wszystko, by problemy zdrowotne u mruczka rozwiązywać jak najszybciej, a najlepiej w ogóle zapobiegać ich powstawaniu. Jedną z bardzo groźnych chorób jest chlamydioza u kota. Czym jest i jak sobie z nią radzić? Przeczytaj! Opieka nad kotem to przyjemność i można z niej czerpać naprawdę wiele satysfakcji. Nie wolno jednak zapominać też o tym, że to też bardzo duży obowiązek. Twój kot polega na Tobie i liczy na to, że dostarczysz mu wszystkiego, co jest potrzebne do życia. Zwłaszcza jeśli postanowiłeś, że Twój kot będzie zwierzakiem niewychodzącym. A przecież to właśnie takie są najbezpieczniejsze. Oczywiście, są sytuacje, w których koty wychodzące doskonale sobie radzą, jednak mieszkańcy miast, zwłaszcza tych dużych, wiedzą, że najbezpieczniejszy kot to ten, który zostaje w czterech ścianach – i to odpowiednio strzeżonych! Każdy kot, nawet ten najbardziej zadbany, może zapaść na jakąś chorobę. A jedną z tych, które posiadają bardzo niekorzystne konsekwencje, jest chlamydioza. Co warto wiedzieć o tej chorobie? Czytaj dalej! Chlamydioza u kota – przyczyny Chlamydioza u kotów, zwłaszcza jeśli nie jest leczona i została zbagatelizowana, może doprowadzić nawet do śmierci czworonoga. Jednak skąd bierze się ta choroba? W tym przypadku potrzebny jest bezpośredni kontakt z zakażonym zwierzęciem. Dzieje się tak, ponieważ bakteria Chlamydophila felis wywołująca zakażenie, nie jest w stanie przeżyć w środowisku zewnętrznym. Dodatkowo jej spore rozmiary nie pozwalają na przenoszenie się drogą powietrzną. Przekazanie patogenu, jest więc możliwe jedynie poprzez kontakt bezpośredni zwierząt. To właśnie dlatego tak ważne jest, by dokładnie przebadać każdego kota, którego w porywie serca zdecydowałeś się przygarnąć do domu prosto z ulicy. Jeśli masz inne zwierzaki w domu – mieszkają z Tobą już inne koty – bardzo ważne jest to, by nowo przygarnięty mruczek przeszedł odpowiednio długą kwarantannę, w czasie której dodatkowo wykonane będą niezbędne badania diagnostyczne. A jeśli kot okaże się chory, najbezpieczniej jest go izolować od reszty zwierząt do czasu powrotu do zdrowia. W innym wypadku choroba bardzo szybko może się rozprzestrzenić, atakując pozostałe zwierzęta. W jaki sposób rozprzestrzenia się chlamydioza? Chlamydioza rozprzestrzenia się na inne koty poprzez przeniesienie wydzielin z worka spojówkowego. Nie jest to trudne wśród zwierząt żyjących w skupiskach, korzystających ze wspólnych misek, czy legowisk. Z tego też powodu najbardziej narażone są koty wolno bytujące, ale również żyjące w schroniskach, czy przebywające w hotelach dla zwierząt. Należy mieć również na uwadze hodowle i wystawy – nawet tutaj przy braku ostrożności może dojść do rozprzestrzenienia się choroby. Szczególnie uważaj zwłaszcza na wszelkiego rodzaju pseudohodowle. W większości z nich dobro zwierząt nie ma najmniejszego znaczenia, liczy się tylko jak najszybszy i jak największy zysk. Nie wspieraj pseudohodowli pieniędzmi, nie kupuj zwierząt z takiego źródła, bo w ten sposób przyczyniasz się do zwiększenia cierpienia zwierząt. W dodatku możesz nabyć zwierzę bardzo chore – w tym też obarczone poważnymi wadami genetycznymi czy zarażone właśnie chlamydiozą. Chlamydioza statystycznie najczęściej dotyka koty młode. Nie znaczy to jednak, że u starszych nie może się pojawić. Kocięta i koty bardzo młode są bardziej narażone, bo ich układ odpornościowy nie jest jeszcze w pełni ukształtowany. Chlamydioza też częściej dotyka zwierzęta rasowe. Może to jednak wynikać z faktu ich częstego badania i wystawiania diagnoz. Chlamydioza u kota – objawy Wiesz już, czym jest chlamydioza u kota. Objawy to kolejna kwestia, nad którą należy się pochylić. Zwłaszcza że w początkowej fazie naprawdę bardzo łatwo je zignorować. Podstawowym sygnałem, że coś może być nie w porządku, jest bowiem zapalenie spojówek. Tu warto wprowadzić pewne rozróżnienie. Nie każde zapalenie spojówek u kota to chlamydioza. Jednak każdy przypadek chlamydiozy objawia się właśnie poprzez zapalenie spojówek. Szacuje się, że spora część stanów zapalnych spojówek pojawia się właśnie na tle Chlamydophila. Sprawdź także: Zapalenie spojówek u kota – jak sobie z nim poradzić? Warto też wiedzieć, że gatunków tej bakterii jest naprawdę wiele, niektóre z nich wpływają na organizm kota, inne nie są dla niego groźne. Nie istnieją jednak wiarygodne badania, które mogłyby stwierdzić z całą pewnością, że bakterie, które powodują chlamydiozę u kotów, mogą zarazić też człowieka. Nadal jednak o wiele lepiej i bezpieczniej dla Ciebie, Twojego kota i całego Twojego domu, będzie podjęcie walki z chlamydiozą, gdy tylko się pojawi. Jeśli nie będzie ona leczona, w skrajnych przypadkach może doprowadzić także do śmierci. Sam też możesz zarazić się chlamydiozą – choroba nie jest uważana za zoonotyczną, jednak istnieją gatunki tej bakterii, które mogą zaatakować po prostu ludzi i to właśnie w organizmie ludzkim mogą się właściwie rozwijać. Warto też dodać, że u ludzi diagnozowane są inne gatunki Chlamydophila, a objawy też są różne i nie zawsze dotyczą oczu. Jak może wyglądać przebieg choroby u kota? Objawy chlamydiozy kotów początkowo mogą być obserwowane tylko jednostronnie, natomiast już po kilku dniach wyraźnie zaznacza się obustronne zapalenie spojówek. Z worków spojówkowych przez cały okres choroby wypływa patologiczna wydzielina. Na samym początku z reguły będzie przejrzysta i możesz mieć wrażenie, że kot roni łzy. Z biegiem czasu jednak wydzielina może się zmieniać. Przejdzie wtedy z przejrzystej, w ropną, mętną i śluzowatą. Wraz z upływem czasu spojówki kota będą zmieniać kolor na coraz bardziej ciemny i czerwony. Będzie on też przymykał oko, w końcu z bólu może nie być w stanie nawet uchylić powieki. To może Ci przypominać uszkodzenie mechaniczne – tak, jakby kot zranił się i uderzył podczas zabawy. Mruczek dotknięty chlamydiozą może też zacząć cierpieć na brak apetytu, stać się coraz bardziej apatyczny, stracić energię i chęć do zabawy. Wśród objawów wyróżnia się także katar (choć jest on rzadkością w przypadku tej choroby), kaszel oraz gorączkę. Jeśli zauważasz, że z oczami Twojego kota jest coś nie tak – zgłoś się do lekarza weterynarii. Kot może też zacząć uciekać, bać się kontaktu czy być nawet agresywnym, gdy będziesz chciał dotknąć jego oka. Wszystko dlatego, że cierpi – czuje duży ból i nie chce, by dotyk go potęgował. Jeśli Twój mruczący pieszczoch wcale nie chce być głaskanym, przymyka oko, a przy tym miał szansę spotkać się z innymi kotami, to wszystko może świadczyć o tym, że rozwinęła się u niego właśnie chlamydioza. Im szybciej zabierzesz go do lekarza weterynarii, tym lepiej dla niego. Wtedy pojawia się większa szansa, że zwierzak szybko wróci do pełni zdrowia. Chlamydioza u kota – sposoby zakażenia i profilaktyka Chlamydioza najczęściej atakuje koty będące w skupiskach – zwierzęta wolnożyjące, które szukają schronienia na przykład na działkach, gdzie mają swoje domki zostawione tam przez dobrych ludzi. Dodatkowo zapadają na nią także koty rasowe na wystawach czy w hodowlach, a także te mruczki, które wychodzą na zewnątrz – nawet na spacerach na smyczy. Wpływają na to spotkania z innymi kotami. Nawet Twój niewychodzący, mruczący przyjaciel, nie jest do końca bezpieczny. Zwłaszcza jeśli przyprowadziłeś do domu drugiego kota – ze schroniska, fundacji czy prosto z ulicy. Fundacje i schroniska robią naprawdę wiele dla dobra kotów. Jednak mają pod swoją opieką dużo zwierząt, a ludzi, środków i możliwości, jest z reguły mniej niż potrzeba. Dlatego jeśli weźmiesz ze schroniska kota, który okaże się chory, nie denerwuj się na pracowników i wolontariuszy. Oni dokładają naprawdę wszelkich starań, by wszystkie zwierzaki, które przeznaczone są do adopcji, były całkowicie zdrowe. Zobacz również: Gorączka u kota. Jaka jest prawidłowa temperatura ciała kota? Chlamydioza może rozwinąć się też u kotów rasowych, które biorą udział w rozmaitych pokazach i wystawach. W takim skupisku wystarczy tylko jeden chory zwierzak, by choroba zaczęła się rozprzestrzeniać, jeśli inne koty są nieszczepione. A zarażony mruczek w końcu wróci z wystawy do domu. Tam może zacząć zarażać inne koty, które znajdują się w hodowli. Dlatego chlamydioza jest tak groźnym zjawiskiem. Jeden chory zwierzak może rozprzestrzenić chorobę w bardzo szybki sposób. Najpowszechniejszym sposobem zarażenia się jest kontakt zwierzęcia z wydzieliną z worka spojówkowego chorego kota. Taki mruczek przekazuje drobnoustroje wraz z wydzieliną worka spojówkowego, a przy tym też zaraża inne zwierzęta przez okres około dwóch miesięcy. W tak długim czasie kot jest w stanie przekazać naprawdę sporo patogenów i tym samym przyczynić się do masowych zachorowań. Chlamydioza – jak przeciwdziałać? Chlamydia może wywoływać przewlekłe infekcje. Nawet po zakończonej terapii jest możliwy jej powrót w różnych etapach życia kota – najczęściej w momencie osłabienia organizmu lub w okresie ciąży. Około dziesięciu procent kociej populacji to nosiciele chlamydii. Jeśli jednak nie występują żadne objawy – nie występuje zapalenie spojówek – raczej nie będą one zarażać innych. Najczęściej zapadają na nią koty młode, w tym całkiem małe kocięta i koty rasowe, a także kotki ciężarne. Na chlamydiozę mogą chorować też mruczki, które walczą z inną chorobą. Mają one obniżony poziom odporności, czy zmagają się z niedożywieniem, które jest przecież bardzo groźne w przypadku kotów. Na chlamydiozę są też bardziej narażone te zwierzęta, które są zestresowane. Stres bowiem bardzo źle wpływa na odporność. Profilaktyka w przypadku chlamydii w zasadzie nie należy do najtrudniejszych. Bakteria jest bardzo wrażliwa na różnego rodzaju warunki środowiskowe, dlatego zachowywanie podstawowych zasad higieny może być niezwykle pomocne. Pamiętaj, aby szczepić swojego kota, regularnie sprzątać kuwetę i zadbać o to, by mógł załatwiać się w jak najlepszych warunkach. Wszystkie nowe mruczki w Twoim domu, też powinny przejść okres kwarantanny. Jeśli chcesz zadbać o stan zdrowia kota, musisz zwrócić uwagę także na to, by nie był on zestresowany. W przypadku przeprowadzki to może być naprawdę trudne. Dlatego warto sięgnąć po ewaporyzator adapcyjny dla kota marki Dr Seidel. Ważne jest również to, aby zapewnić kotu odpowiednią przestrzeń do życia i właściwe pożywienie. Jeśli Twój mruczek z kolei często zmaga się z zapaleniem spojówek, należy udać się do lekarza. W celu pielęgnacji i oczyszczania okolicy oczu u zdrowego kota, możesz również sięgnąć po płyn do oczu dla psów i kotów marki Francodex. Sprawdź ofertę naszego sklepu! Pomożemy Ci zadbać o zdrowie Twojego kota. Chlamydioza u kota – leczenie Jeśli już chlamydioza u kota się pojawi, leczenie jest naprawdę bardzo ważne. Nie należy też do najłatwiejszych. Może potrwać od kilku tygodni do nawet kilku miesięcy. Nie staraj się leczyć kota samodzielnie, bez wsparcia lekarza. W ten sposób możesz tylko zaszkodzić Twojemu zwierzakowi. To właśnie lekarz weterynarii ma wiedzę, narzędzia diagnostyczne i doświadczenie, które pozwalają mu na stwierdzenie choroby i zaproponowanie odpowiedniego sposobu leczenia Twojego zwierzaka. Choć leczenie może trwać przez dłuższy czas – warto słuchać rad lekarza weterynarii i postępować zgodnie z jego zaleceniami. W ten sposób Twój mruczek ma największe szanse na powrót do pełni zdrowia i odzyskanie radości życia. Chlamydioza u kota – podsumowanie Chlamydioza u kota to choroba, która powodowana jest przez Chlamydophila felis. Podstawowym jej objawem jest zapalenie spojówek. Z biegiem czasu choroba postępuje, spojówki są w coraz gorszej kondycji, co sprawia zwierzęciu ból i dyskomfort. Mruczek może mieć je całkiem przymknięte i sklejone wydzieliną. Choroba przenosi się poprzez kontakt z innym zarażonym kotem, dlatego bardzo często rozprzestrzenia się wśród zwierząt rasowych podczas wystaw. Może roznosić się też w każdym innym skupisku kotów. Żeby zapobiec chorobie, stosuj się do zasad higieny i jeśli masz koty zdrowe i chore, zadbaj o to, aby nie przenieść wydzieliny z zarażonych zwierząt. W pierwszej kolejności skup się na zdrowych mruczkach. Stosuj też odzież ochronną i myj dłonie. Na pierwszym miejscu powinno być także szczepienie. Leczenie jest możliwe, jednak może potrwać nawet kilka miesięcy. Dlatego o wiele lepiej zająć się odpowiednią profilaktyką. Czy miałeś jakąś styczność z chlamydiozą? Podziel się z nami swoją historią!
Choroba dekompresyjna może wystąpić u każdego nurka, który wdychał sprężone powietrze na głębokości i pozostał na tej głębokości przez dłuższy czas. Może również dotyczyć osób, które nie są nurkami, ale pracują ze sprężonym powietrzem lub oddychają sprężonym powietrzem podczas pracy (na przykład piloci zawodowi).
Chlamydioza to jedna z chorób przenoszonych drogą płciową, wywoływana przez bakterie z gatunku Chlamydia trachomatis. Szczep ten jest odpowiedzialny za wywoływanie stanów zapalnych w obrębie narządów rodnych i układu moczowego. Jakie są podstawowe objawy chlamydiozy? Dlaczego tak istotne jest jak najszybsze włączenie leczenia? Czym są chlamydiozy? Chlamydiozy należą do grupy chorób zakaźnych wywoływanych przez bakterie z rodzaju Chlamydia. Wyróżniamy kilka ich gatunków – związane są z wystąpieniem stanu zapalnego w rozmaitych narządach. Za zakażenia w obrębie dróg moczowo-płciowych odpowiadają konkretnie drobnoustroje z gatunku Chlamydia trachomatis, które jednocześnie są najbardziej powszechnymi bakteriami z tego rodzaju. Co ważne, panowie zwykle zapadają na chlamydiozę po osiągnięciu dojrzałości płciowej, zwłaszcza pomiędzy 21. a 25. rokiem życia. Panie również częściej chorują przed ukończeniem 25 lat. Schorzenie leczy się stosunkowo łatwo – jednak pacjenci, u których symptomy nie występują, rzadko zgłaszają się do lekarza i poddają terapii. Tymczasem nieleczona chlamydioza może prowadzić do poważniejszych problemów zdrowotnych. Chlamydia trachomatis – co warto wiedzieć o tej bakterii? Bakteria Chlamydia trachomatis z reguły przenosi się podczas stosunku seksualnego, a w krajach rozwiniętych chlamydioza układu moczowo-płciowego należy do najczęściej występujących chorób przenoszonych drogą płciową. Niektóre dane wskazują, że w Polsce częstość zakażeń plasuje się na poziomie 20-40 proc. Co ciekawe, ryzyko zakażenia jest wyższe u kobiet – o 3,5 raza w porównaniu do mężczyzn (związane jest to z budową anatomiczną narządów rodnych oraz florą bakteryjną pochwy). Warto jednak zaznaczyć, że według szacunków, nawet 80 proc. zakażonych pań nie odczuwa objawów klinicznych choroby. Chlamydia trachomatis to bakteria gram-ujemna z rodzaju Chlamydia. Należy do tzw. bezwzględnych bakterii wewnątrzkomórkowych, czyli mikroorganizmów, które rosną i namnażają się wyłącznie w komórkach żywiciela. Kiedy wtargnie do organizmu, przyczepia się do komórek, przenika do nich i zaczyna się namnażać. Z krwią roznosi się po całym organizmie. Chlamydia – szczególnie niebezpieczna w ciąży Co ważne, zakażenie chlamydią jest niezwykle niebezpieczne u kobiet ciężarnych. Jest istotnym zagrożeniem dla prawidłowego przebiegu ciąży – jest niebezpieczne zarówno dla płodu, jak i matki. Do związanych z tym powikłań zalicza się poronienia, przedwczesne porody. Co więcej, bakteria może zostać przekazana w czasie porodu (nie tylko fizjologicznego, lecz także w przypadku cesarskiego cięcia) na noworodka i wywołać u niego zapalenie spojówek (zwykle ujawnia się około 5-14 dnia życia dziecka i objawia się śluzową wydzieliną, zaczerwienieniem spojówek oraz obrzękiem), zapalenie płuc (na ogół występuje pomiędzy 2-16 tygodniem życia, zwykle ma łagodny charakter, ale nieleczone może skutkować poważnymi uszkodzeniami układu oddechowego dziecka) i inne, np. stany zapalne gardła, ucha środkowego czy wsierdzia. Objawy zakażenia Chlamydią trachomatis Najpoważniejszym problemem z punktu widzenia epidemiologicznego jest częsty bezobjawowy przebieg zakażenia Chlamydią trachomatis. Wielu pacjentów nie jest więc świadomych obecności infekcji, co powoduje, że podczas kolejnych kontaktów seksualnych dochodzi do rozprzestrzeniania choroby – okres inkubacji wynosi około 7-14 dni od momentu zakażenia. Jeśli wystąpią objawy u pacjentów płci męskiej, są związane z obecnością: stanów zapalnych cewki moczowej – ból podczas oddawania moczu, pieczenie, świąd, bóle podbrzusza i jąder, obecność śluzowo-ropnej wydzieliny, stanów zapalnych najądrzy – intensywny ból zlokalizowany w mosznie z jedno- lub obustronnym obrzękiem, ból podbrzusza, może pojawić się także gorączka,stanów zapalnych gruczołu krokowego – ból prostaty, gorączka, ból w trakcie oddawania moczu oraz stolca, częstomocz, mogą wystąpić także nieprawidłowości w funkcji narządów płciowych, jak np. przedwczesny wytrysk czy niepełny wzwód. Zapalenie najądrzy, jako miejsca magazynowania plemników, może skutkować męską niepłodnością – zaburzone zostają funkcje oraz budowa plemników. W przypadku kobiet najczęściej obserwuje się następujące objawy: upławy,ból, świąd,częstomocz,krwawienia śródcykliczne,bóle odczuwane w obrębie podbrzusza,dyspareunia (bolesność podczas stosunku). Owe symptomy – podobnie jak u mężczyzn – powiązane są zwykle z konkretnymi stanami zapalnymi wywołanymi zakażeniem opisywaną tu bakterią. Skutkiem mogą być stany zapalne gruczołów przedsionkowych pochwy, zapalenie pochwy (często przebiega bezobjawowo), szyjki macicy (w jego przebiegu może pojawić się ból podczas wizyt w toalecie, obrzęk i pęcherzyki występujące na narządzie) czy jajowodów. To właśnie stany zapalne w obrębie ostatniego z wymienionych tu narządów mogą wiązać się z najpoważniejszymi konsekwencjami, ponieważ dochodzi do upośledzenia ich drożności, co z kolei skutkuje trudnościami z zajściem w ciążę. Podstawowymi objawami są wówczas: nasilenie upławów, krwawienia po stosunku (często związane z pojawieniem się nadżerki szyjki macicy) czy ból podczas oddawania moczu. U kobiet mogą pojawiać się także stany zapalne moczowodów, które mogą objawiać się nie tylko bolesnością podczas wizyt w toalecie, lecz także ropomoczem. Co ważne, niektóre dane wskazują, że zakażenie bakterią Chlamydia trachomatis może zwiększać ryzyko raka szyjki macicy. Zakażenia Chlamydią trachomatis – forma przewlekła i powikłania Forma przewlekła zakażenia jest szczególnym zagrożeniem dla płodności. Wiąże się to nie tylko ze wspomnianymi już wyżej uszkodzeniami jajowodów, lecz także ze stanami zapalnymi błon śluzowych macicy, co może skutecznie ograniczać szanse na implantację zarodka. Co więcej, w przypadku przewlekłego zakażenia opisywaną tu bakterią mogą pojawić się także stany zapalne w innych lokalizacjach, np. w stawach czy gardle. Jeśli zaś konkretnie skupimy się na powikłaniach, zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn, zakażenia chlamydiowe mogą prowadzić do Zespołu Reitera, który manifestuje się stanami zapalnymi w obrębie spojówek, cewki moczowej i wspomnianych już stawów. W przebiegu choroby obserwuje się również zmiany na skórze i błonach śluzowych – zwłaszcza łuszczycopodobne wykwity o charakterze grudkowo-krostkowym. Nieraz dochodzi do zapalenia gardła (na ogół bez charakterystycznych objawów) lub zapalenia odbytu, któremu towarzyszą uczucie pieczenia oraz śluzowo-ropny wyciek. W przypadku podejrzenia zakażenia chlamydiozą, należy skonsultować się lekarzem ginekologiem, dermatologiem, urologiem lub andrologiem (w przypadku mężczyzn). Diagnostyka zakażenia Chlamydią trachomatis Postawienie diagnozy chlamydiozy jest stosunkowo trudne, zwłaszcza przy bezobjawowym przebiegu. Sugerować mogą ją nawracające zakażenia w obrębie miednicy mniejszej czy przewlekły zespół bólowy miednicy. Badanie w jej kierunku jest również często wykonywane jako element diagnostyki niepłodności. Wstępną diagnozę stawia się na podstawie wywiadu z pacjentką lub pacjentem oraz obserwacji zgłaszanych objawów. Powinno się wykluczyć inne infekcje intymne, jak rzeżączka czy rzęsistkowica. Niezbędne jest też przeprowadzenie badań laboratoryjnych. Można wykorzystać testy mające na celu wykrycie przeciwciał przeciwko antygenom bakteryjnym, wytworzonym przez organizm w surowicy krwi lub badania molekularne, wykrywające materiał genetyczny bakterii w wymazie z szyjki macicy czy cewki moczowej. U mężczyzn materiał do badań pobiera się z ujścia cewki moczowej (rzadziej z odbytu). Można przebadać też poranną próbkę moczu. Co istotne, za złoty standard uznaje się w tym zakresie hodowlę komórkową – jak podają szacunkowe dane, jej czułość wykrywania zakażenia waha się na poziomie 70-80 proc. Leczenie chlamydiozy narządów rodnych Chlamydie to bakterie, więc podstawą leczenia jest antybiotykoterapia (głównie są to antybiotyki z grupy makrolidów, tetracyklin oraz niektórych fluorochinolonów) – trwa ona minimum 7 dni. Pamiętajmy, że ze względu na możliwy przebieg bezobjawowy, powinni zostać przeleczeni także wszyscy partnerzy seksualni osoby zakażonej, z którymi współżyła w okresie wylęgania patogenu. Do czasu wyleczenia obowiązuje też bezwzględna abstynencja seksualna. Niestety, chlamydioza ma tendencję do nawrotów, co czasem wiąże się z koniecznością ponownej antybiotykoterapii. Co istotne, objawy zakażenia u kobiet (jak ból, pieczenie, świąd, obrzęki, zaczerwienienie, upławy) można łagodzić, przemywając zewnętrzne narządy płciowe roztworem chlorowodorku benzydaminy. Warto jednak pamiętać, że prawdziwym wyzwaniem jest zwalczanie powikłań chlamydiozy, takich jak niepłodność na skutek zapalenia najądrzy czy jajowodów. Profilaktyka – jak zapobiegać zakażeniom chlamydii Podstawą jest fakt, że przed odbyciem stosunku (zwłaszcza przygodnego) warto pomyśleć o zabezpieczeniu, które pozwoli zminimalizować ryzyko zachorowania nie tylko na chlamydiozę, lecz także inne choroby przenoszone drogą płciową, w tym zakażenie wirusem HIV. Najważniejsza jest w tym zakresie prezerwatywa – pamiętajmy, że inne środki antykoncepcyjne, które mają uchronić przed nieplanowaną ciążą, jak np. tabletki hormonalne, nie strzegą przed chorobami wenerycznymi. Chcąc ustrzec się przed zakażeniem, warto poznać czynniki, które zwiększają jego ryzyko: wczesny wiek rozpoczęcia współżycia,duża ilość partnerów seksualnych,częste zmiany partnerów,partnerzy z grup ryzyka zakażenia,niestosowanie barierowych środków antykoncepcyjnych – np. wspomniane wyżej prezerwatywy. Co więcej, zainfekowaniu sprzyja też menstruacja, pozostałości po poronieniu czy różnego rodzaju zabiegi wewnątrzmaciczne. W tych przypadkach należy zachować szczególną ostrożność. Pawlikowska, M., Deptuła, W., Choroby u ludzi spowodowane chlamydiami i chlamydofi lami, Postępy Higieny i Medycyny Doświadczalnej (online), 2007; 61: 708-717 [dostęp: Chudzicka-Strugala, I., M. Karpiński, T., Zeidler, A., Szkaradkiewicz, A., Pawelczyk, L., Banaszewska, B., (2014). Występowanie zakażeń Chlamydia trachomatis u kobiet z niepłodnością w Polsce, Ginekologia polska. 85. 843-846 [dostęp: Choroszy-Król, I., Bober, T., Frej-Mądrzak, M., Chlamydia trachomatis – aspekty kliniczne i terapeutyczne, Family Medicine & Primary Care Review 2013; 15, 3: 447–449 [dostęp: Filipp, E., Niemiec, Kowalska, B., Pawłowska, A., Kwiatkowska, M., Zakażenie Chlamydia trachomatis u aktywnych seksualnie nastolatek, Ginekologia polska 2008, 79, 264-270 [dostęp:
Chlamydia trachomatis jak można się zarazić. Wśród najczęstszych dróg zakażenia i przenoszenia jest droga płciowa. Niezabezpieczony seks: Waginalny. Analny. Oralny. Prowadzi on do tego, że zainfekowany partner przekazuje bakterie zdrowemu partnerowi. Jednocześnie ryzyko zakażenia się od chorego partnera wynosi ponad 60%. Koty, jak każde inne zwierzęta, chorują i są predysponowane do niektórych przypadłości. Jednak czy kot może zarazić czymś człowieka? Czy kocie choroby są zaraźliwe? Sprawdźmy! Czy kocie choroby są zaraźliwe? Jakie choroby możesz złapać od swojego pupila? Czy jest się czego bać? Sprawdź, jakie choroby przenoszą koty i jak uniknąć zakażenia. Koronawirus Dzięki niedawno ujawnionym informacjom, że koronawirus zdarza się u kotów, na kocich opiekunów padł strach, a szanse na adopcję kotów bezdomnych drastycznie zmalały. Chociaż różne typy koronawirusa są częstymi przypadłościami kotów, to Covid-19 występuje u nich niezwykle rzadko. Co najważniejsze: według dotychczas przeprowadzonych badań, koronawirus SARS-Cov-2 powodujący chorobę Covid-19 nie może być przenoszony na ludzi przez koty. Jednak może się zdarzyć, że to ty przekażesz Covid-19 swojemu kotu. Dlatego w razie choroby unikaj całowania zwierzaka, nie dziel się z nim swoim jedzeniem i myj ręce przed jego dotknięciem. Dodatkowo zwiększ dbałość o jego higienę. Czystość w kocim domu to podstawa zdrowia zarówno kota, jak i opiekuna, i zawsze trzeba o nią dbać. Jednak w przypadku zachorowania tym bardziej. Posocznica Jeśli zostaniemy pogryzieni przez chorego kota i skończy się to zakażeniem, u człowieka może wystąpić szereg komplikacji. Łagodny obrzęk i ból to powszechne konsekwencje kociego ataku, ale na skrajnym końcu możliwych powikłań, jeśli kot jest zakażony, może znaleźć się śmiertelna posocznica (inaczej sepsa – zagrażająca życiu dysfunkcja narządów spowodowana niewłaściwą reakcją organizmu na zakażenie). Należy zawsze dokładnie umyć miejsce po pogryzieniu czy podrapaniu przez kota, szczególnie nieznajomego. Ranę należy zdezynfekować i jak najszybciej zastosować środek antyseptyczny. Jeśli nie masz pewności, czy zrobiłeś to prawidłowo, zasięgnij porady lekarza. Wścieklizna Wścieklizna to obecnie najgroźniejsza choroba odzwierzęca wywoływana przez wiele różnych szczepów wirusów z rodzaju Lyssavirus. Choć zarażenie się wścieklizną od kota jest możliwe, to zdarza się niezwykle rzadko. To zasługa profilaktycznych szczepień zwierząt domowych i wdrożenia odpowiednich procedur. W przypadku kotów szczepienia nie są obowiązkowe, jednak powinien zdecydować się na nie każdy opiekun kota wychodzącego. Do zakażenia u człowieka dochodzi w wyniku ugryzienia przez wściekłe zwierzę, rzadziej za pośrednictwem śliny. Jeśli ugryzł cię nieznany kot i zdarzyło się to na ulicy, podwórku czy w schronisku, obowiązujące w Polsce przepisy prawne mówią o konieczności wizyty w najbliższym sanepidzie. Jeśli nie wiesz, czy kot był szczepiony przeciw wściekliźnie, możesz dostać serię zastrzyków przeciw wirusowi wścieklizny. Choć bolesne, to mogą uratować życie i zdrowie w przypadku niechybnego zarażenia. Choroba kociego pazura Niektóre koty – zwłaszcza te bezdomne i kocięta – są nosicielami bakterii Bartonella henselae i Bartonella clarridgeiaee, które są przenoszone przez pasożyty: wszy, świerzbowce, kleszcze i pchły. Zakażone koty stają się nosicielami bakterii. Nie każdy kot-nosiciel zachoruje na bartonellozę – u większości osobników objawy nie występują do momentu, w którym nie dojdzie do osłabienia układu odpornościowego. Zwierzęta są bezobjawowymi nosicielami – nie jest możliwe rozpoznanie, czy kot przenosi chorobę. Choroba kociego pazura jest najczęściej przenoszona przez młode kotki i zarażają się nią dzieci do 15. roku życia. Objawy obejmują guzy, pęcherze, obrzęk węzłów chłonnych, bóle głowy, nudności, a u nielicznych pacjentów – po kilku tygodniach – gorączkę. Infekcja ostatecznie ustąpi samoistnie, ale w niektórych przypadkach mogą być wymagane antybiotyki. Profilaktyka polega na unikaniu zadrapań lub ugryzień przez koty, a także dbaniu o higienę pupila i zapobieganiu jego zapchleniu. Na szczęście nie przenosi się z człowieka na drugiego człowieka. Toksoplazmoza Toksoplazmoza (choroba wywoływana przez pierwotniaka Toxoplasma gondii) to chyba najczęściej podawany przykład choroby przenoszonej przez koty. Żywicielami pośrednimi mogą być natomiast wszystkie zwierzęta, a zarażenia od kotów stanowią niezwykłą rzadkość. Wokół toksoplazmozy narosło wiele mitów i nieścisłości. Zarażenie się od kota stanowi nie lada wyzwanie. Sam kot zarazić się może, gdy zje zarażone zwierzę, zakażone surowe lub niedogotowane mięso. Zdecydowanie bardziej na kocie choroby narażone są koty wychodzące. Po zarażeniu w jelitach kota dochodzi do powstawania bardzo dużej ilości oocyst, które wydala on wraz z kałem przez około 1-3 tygodnie jedynie jeden raz w życiu. Wydalone oocysty stają się inwazyjne dla ssaków (w tym człowieka), jednak dopiero po dłuższym czasie (ok. 2 doby) przebywania w odpowiedniej temperaturze, wilgotności i przy dostępie tlenu. Bakterie znajdują się w kocich odchodach. Oznacza to, że aby się zarazić, oocysty musiałyby dostać się do wnętrza naszego organizmu wraz z kałem po minimum 2 dniach od wydalenia go z kociego organizmu. Toksoplazmoza w Polsce W Polsce do zarażenia ludzi Toxoplasma gondii dochodzi najczęściej (w 90% przypadków) poprzez zjedzenie surowego lub niedogotowanego mięsa. Pozostałe 10% przypadków toksoplazmozy u ludzi powoduje picie surowej wody, niepasteryzowanego mleka lub jedzenie niedomytych warzyw, a także świeżych, surowych ostryg. Również w wyniku zakażeń laboratoryjnych, transfuzji świeżej krwi czy transplantacji. Dzieci zarażają się podczas zabaw w piaskownicach lub na placach zabaw, gdzie znajduje się zanieczyszczona gleba, a dorośli poprzez prace ogrodnicze bądź budowlane. Można również zarazić się w wyniku bezpośredniego kontaktu z kotem, jednak tylko wtedy, gdy kot jest siewcą inwazyjnych form pierwotniaka. Zdarza się to w przypadku skrajnego zaniedbywania higieny w kociej kuwecie. Kot nie przenosi oocyst z odbytu na futerko, więc od samego głaskania nie da się zarazić. Należy jednak zawsze myć warzywa i owoce, bo gdyby zakażony kot załatwił się w ich okolicy gdzieś na zewnątrz, to transport bakterii do organizmu człowieka jest możliwy. Salmonella Jak każde zwierzę, kot może być nosicielem bakterii salmonelli. Bakterie z tego rodzaju można znaleźć w przewodzie pokarmowym naszych czworonożnych podopiecznych, te jednak nie mają w związku z tym żadnych przypadłości. Bakterie te częściej wykrywane są w kale kotów karmionych surowym mięsem. Można zarazić się nią przez kontakt z kałem zarażonego kota. Objawy zatrucia salmonellą to ciężka biegunka i wymioty. Jeśli twój kot je surowe mięso lub poluje samodzielnie, jest wielokrotnie bardziej narażony na zarażenie się bakterią. Bąblownica To bardzo rzadka, ale niebezpieczna choroba pasożytnicza powodowana przez larwalną postać tasiemca Echinococcus granulossus (bąblowica jednokomorowa) lub rzadziej E. multilocularis (bąblowica wielokomorowa). U ludzi do zarażenia dochodzi drogą pokarmową poprzez połknięcie jaj tasiemca obecnych na sierści kota lub zanieczyszczonej żywności. Z połkniętych jaj w organizmie człowieka rozwijają się larwy (może to bezobjawowo trwać wiele miesięcy), które osiedlają się głównie w wątrobie i płucach. Grzybica Kocie choroby to również przypadłości skórne. Grzybice skórne wywołane przez dermatofity to jeden z częstszych problemów kotów. Najważniejszym grzybem z tej grupy jest Microsporum canis. Niestety, grzybica cechuje się wysoką zaraźliwością zarówno w stosunku do innych zwierząt, jak i ludzi. Człowiek zaraża się poprzez bezpośredni lub pośredni kontakt ze zwierzęciem. Nie tylko głaskanie chorego kota może być ryzykowne, ale również przebywanie w zakażonym środowisku. Głównym objawem choroby są złuszczające się zmiany, którym towarzyszy utrata włosów. Leczenie jest długotrwałe (leki, szczepionka, antyseptyczne kąpiele). Aby nie dopuścić do zakażenia, należy utrzymywać porządek, prać pościel, kocie legowiska i koce, a przede wszystkim często myć ręce. Świerzb Świerzb wywoływany jest przez świerzbowca drążącego, pasożyta należącego do rodziny roztoczy. Zarażony kot zaczyna łysieć, a odkryta skóra jest sucha. Świerzbowce kocie mogą zarazić człowieka, ale ryzyko jest niewielkie i dotyczy osób o znacznie obniżonej odporności. Konsekwencją zarażenia jest lekkie zaczerwienienie i swędzenie, które ustępuje samoistnie w ciągu kilku dni. Obserwuj furto kota (czy nie ma pierwszych objawów łysienia), a także często myj ręce. Lamblioza Wraz z kałem kotów mogą być wydalane do środowiska pasożyty jelitowe, np. lamblie lub glisty kocie. Człowiek zaraża się lamblią drogą pokarmową. Bywa i odwrotnie – to my zarażamy naszego pupila. Na zarażenie nimi narażone są zwłaszcza dzieci, które bawią się w piasku czy glebie. Niekoniecznie akurat te, które w domu mają pupila. Objawy zarażenia pierwotniakiem giardia lamblia pojawiają się już po kilku dniach. Są to wymioty i biegunka. Następnie dochodzi do spadku masy ciała, zaniku mięśni, senności. Kuracja lekami trwa kilka dni. Chlamydioza To choroba bakteryjna wywoływana przez bakterię Chlamydophila felis. Najczęściej dotyka młode koty, które nie wykształciły jeszcze systemu odpornościowego. Objawia się kocim katarem, kichaniem, ropnym zapaleniem spojówek oraz chorobą dróg oddechowych. Podstawową drogą zakażenia dla człowieka jest kontakt z wydzieliną z worka spojówkowego chorego pupila. W celu zapobiegania chorobie u kotów stosuje się coroczne szczepienia ochronne. Podczas zakażenia u człowieka objawy choroby zazwyczaj nie pojawiają się. W skrajnych przypadkach u mężczyzn można zauważyć nieprawidłową wydzielinę z cewki moczowej, u kobiet natomiast upławy, uczucie pieczenia podczas oddawania moczu, ból w podbrzuszu, przedłużenie miesiączki. Nieleczona chlamydioza może być niebezpieczna i prowadzić do niepłodności, zwłaszcza u kobiet. Robaczyce Tasiemce, tęgoryjce i obleńce – to kocie choroby pasożytnicze, z którymi koty się borykają i mogą potencjalnie zarazić nimi człowieka. Możesz temu zapobiec, regularnie odrobaczając kota u weterynarza i przestrzegając podstawowych zasad higieny. Należy podkreślić, że człowiek rzadko staje się żywicielem tych pasożytów – jest raczej żywicielem przypadkowym.

Chlamydioza to jedna z chorób przenoszonych drogą płciową, wywoływana przez bakterie z gatunku Chlamydia trachomatis. Szczep ten jest odpowiedzialny za wywoływanie stanów zapalnych w obrębie narządów rodnych i układu moczowego. Jakie są podstawowe objawy chlamydiozy? Dlaczego tak istotne jest jak najszybsze włączenie leczenia?

Chlamydia trachomatis to najczęściej spotykane bakterie z grupy bakterii, które wywołują chorobę – tak zwaną chalmydiozę. Bakterie te są przenoszone najczęściej drogą płciową, a w przypadku zaniedbania leczenia mogą prowadzić do poważnych komplikacji oraz niepłodności. Chlamydia trachomatis – sposoby zakażenia Bakterie Chlamydia trachomatis są przenoszone przede wszystkim drogą płciową. Mogą się rozprzestrzeniać również podczas porodu, a także poprzez bezpośredni kontakt z osobą, która jest zakażona. Najczęstszym sposobem zakażenia jest stosunek płciowy dopochwowy lub analny oraz inne formy kontaktu z narządami płciowymi objętymi bakterią. Chalmydia w gardle Bakterie Chlamydii mogą pojawić się również w gardle, na przykład na skutek uprawiania seksu oralnego z osobą zakażoną tą bakterią. Co więcej, bakterie mogą zostać przeniesione na dłoniach i zostać wprowadzone do błon śluzowych albo zostać przeniesione na partnera. Objawy chlamydiozy mogą być niezauważone Zazwyczaj chlamydioza przebiega bez wyraźnych objawów chorobowych. O zakażeniu Chlamydią wielu pacjentów dowiaduje się po wielu latach, żyjąc wcześniej bez świadomości choroby. Mimo to, może mieć poważne powikłania zdrowotne, takie jak stany zapalne narządów płciowych, a nawet niepłodność. Poza tym, podejmowanie kontaktów seksualnych nie będąc świadomym zakażenia Chlamydią, skutkuje rozprzestrzenianiem się bakterii na inne osoby. Na chlamydiozę są narażone szczególnie osoby aktywne seksualnie, często zmieniające partnerów seksualnych i uprawiających seks bez prezerwatywy. Chlamydia: obawy, których nie wolno lekceważyć! Objawami, jakie czasami pojawiają się około tydzień-dwa tygodnie od momentu zakażenia to upławy, którym niekiedy towarzyszy również pieczenie i uczucie dyskomfortu podczas oddawania moczu. Gdy infekcja obejmie przydatki, Chlamydia może powodować bóle w podbrzuszu, wystąpienie krwawień między kolejnymi miesiączkami, a także dyskomfortu podczas współżycia. W trakcie oraz po stosunku może wystąpić niewielkie krwawienie. U mężczyzn częstym objawem jest odczuwanie pieczenia podczas oddawania moczu. Poza tym, objawy zakażenia chlamydią mogą przypominać objawy reumatoidalnego zapalenia stawów. Chlamydia może powodować również zmiany w układzie nerwowym, ogólne osłabienie organizmu, spadek odporności, skłonności alergiczne, astmę, a nawet choroby naczyniowe. W przypadku rozprzestrzeniania się zakażenia może ono skutkować częstymi bólami brzucha, które są spowodowane zapaleniem okołowątrobowym. Diagnoza chlamydiozy – badanie IgM oraz IgG W związku z tym, że objawy zakażenia chlamydiozą są trudne do jednoznacznego rozpoznania, w większości przypadków nie jest możliwe postawienie szybkiej diagnozy. W celu wykrycia obecności bakterii w organizmie wykonuje się badanie krwi i dokonuje oznaczenia poziomu immunoglobulin IgM oraz IgG we krwi pacjenta. Poza tym, pobierane są rozmazy z ujścia cewki moczowej, ze sromu, a także z szyjki macicy. Chlamydia: leczenie powinno być podjęte niezwłocznie Po postawieniu diagnozy ważne jest niezwłoczne podjęcie odpowiedniego leczenia. Bakterię tą leczy się za pomocą antybiotyków. Istotne jest, aby antybiotykoterapii poddani zostali oboje partnerzy seksualni, ponieważ tylko wówczas leczenie może być w pełni skuteczne. Przeprowadzenia leczenia o obojga partnerów seksualnych pozwala również uniknąć nawrotów zakażenia. Nieleczona chlamydioza może mieć poważne skutki zdrowotne. U kobiet zbagatelizowanie chlamydiozy prowadzi do powstania przewlekłych zapaleń dróg rodnych, a to może skutkować znacznym uszkodzeniem jajowodów oraz niepłodnością. W przypadku kobiet bakterie mogą prowadzić również do nadżerki szyjki macicy. U mężczyzn nieleczona chlamydioza może skutkować zapaleniem gruczołu krokowego i najądrzy. Oprócz tego, u zakażonych osób obydwu płci chlamydioza może powodować zapalenie cewki moczowej, cysty i zapalenie gruczołów Bartholina. Chlamydioza u dzieci Zakażenia bakteriami chlamydiozy u dzieci pojawia się na skutek kontaktu z zakażoną matką podczas porodu. U noworodków, których matki są zakażone bakteriami Chlamydii może wystąpić zapalenia spojówek, zapalenie gałek ocznych oraz zapalenie płuc. Badania pod kątem zakażenia chlamydiozą są wykonywane przed porodem bardzo rzadko, a aż 25% dzieci rodzi się z zakażeniem, które prowadzi do chorób dróg oddechowych. Wykrycie u matki bakterii Chlamydii jest wskazaniem do przeprowadzenia cesarskiego cięcia. Chalmydia pneumoniae i Chlamydia psittaci Oprócz Chlamydii trachomatis, która jest najczęściej spotykanym gatunkiem tych bakterii rozróżnia się również dwa pozostałe gatunki – Chalmydia pneumoniae i Chlamydia psittaci. Bakterie Chalmydia pneumoniae są przenoszone drogą kropelkową i mogą powodować zapalenia oskrzeli, krtani, zatok oraz płuc. Zakażenie tą bakterią może przyczyniać się również do pojawienia się przewlekłego zapalenia gardła, zatok i przewlekłych katarów. Objawem zakażenia tym typem bakterii Chlamydia może być również ból stawów. Bakterie Chlamydia psittaci to bakterie, którymi zarażają się głównie ptaki, ale zakażenie może dotknąć również człowieka. Znane są również przypadki zakażenia od osób chorych. Bakterie tego typu wnikają do ciała człowieka poprzez drogi oddechowe, a następnie są transportowane z krwią do śledziony, wątroby, a także pęcherzyków płucnych. Na początku choroby może wystąpić wysoka gorączka, a także silne dreszcze, ale w większości przypadków rozwój choroby jest powolny i objawia się bólami głowy, bólami w opłucnej oraz suchym, męczącym kaszlem. Objawy zakażenia bakterią Chlamydia psittaci to również zapalenie serca, duszność, sinica, bóle mięśni, sztywność karku, bóle brzucha, biegunka, nudności, wymioty, powiększenie wątroby i śledziony. [Zdjęcie główne:

Również choroba ta może zaatakować nasze gardło, jeżeli uprawialiśmy seks oralny z osobą, która została zarażona. Przenikające bakterie po przez błony śluzowe uszkadzają skórę, a co za tym idzie mogły zostać przeniesione na ręce wtedy kiedy dotykaliśmy genitaliów partnera.

Chlamydiozy to choroby wywoływane przez bakterie z rzędu Chlamydiales. Atakują układ oddechowy lub układ moczowo-płciowy − w zależności od gatunku. Chlamydia trachomatis może być przenoszona drogą płciową. Ta odmiana chlamydiozy u kobiet często przebiega bezobjawowo, dlatego rzeczywista częstość zakażeń jest trudna do określenia. Zobacz, jakie są jej objawy. Badania laboratoryjne mogą potwierdzić lub wykluczyć zakażenie. Chlamydioza − co to? Chlamydioza to choroba wywołana przez bakterie z rzędu Chlamydiales. U człowieka zakażenie wywołać mogą Chlamydophila pneumoniae (odpowiedzialna za rozwój zapalenia górnych i dolnych dróg oddechowych), Chlamydophila psittaci (wywołuje ornitozę z zapaleniem płuc, jest postacią pochodzącą głównie od ptactwa) oraz Chlamydia trachomatis (powoduje zapalenie spojówek oraz objawy w układzie moczowo-płciowym). Bakterie te przenoszone są drogą kropelkową, choć każda z nich wędruje w nieco inny sposób. Chlamydophila psittaci można zakazić się tak od człowieka, jak i przez kontakt z odchodami ptactwa lub z powietrzem zawierającym drobiny z nich pochodzące. Choć odmian chlamydii jest kilka, najbardziej rozpowszechnioną i znaną formą jest choroba wywołana przez Chlamydia trachomatis. Przenosi się ona głównie drogą płciową. Wywołuje szereg objawów dotyczących narządów rozrodczych i układu moczowego. Może być jednakże odpowiedzialna za zapalenie spojówek czy nawet zapalenie płuc. Do zakażenia może dojść także w czasie porodu, dlatego może dotykać także noworodków. Chlamydia − badania Chlamydioza powodowana przez Chlamydia trachomatis jest szeroko rozpowszechnioną chorobę weneryczną. Ponieważ większość przypadków u kobiet przebiega bezobjawowo, chlamydioza niekiedy wykrywana jest wyłącznie za pomocą w diagnostyki laboratoryjnej. U mężczyzn zakażenie częściej się ujawnia, dlatego zwykle trafiają oni do gabinetu lekarza (wenerologa) i poddawani diagnostyce laboratoryjnej. Jak wygląda diagnostyka zakażenia chlamydiami (Chlamydia trachomatis)? Obejmuje wykrywanie przeciwciał specyficznych dla Chlamydia trachomatis w klasie IgG – Chlamydia trachomatis IgG (wynik dodatni wskazuje na przebycie zakażenia w przeszłości lub zaawansowaną fazę długotrwałego zakażenia) oraz specyficznych przeciwciał w klasie IgM i IgA: Chlamydia trachomatis IgM lub Chlamydia trachomatis IgA (wynik dodatni oznacza ostre zakażenie). Można również przeprowadzić genetyczne badanie molekularne Chlamydia trachomatis DNA met. real time PCR, które w czasie rzeczywistym identyfikuje plazmidowe DNA Chlamydia trachomatis. Badanie to jest niezwykle czułe i ma wysoką swoistość. Wymaz materiału do badania metodą RT PCR pobierany jest z szyjki macicy, z pochwy, cewki moczowej, z odbytu lub worka spojówkowego. Materiał do analizy może stanowić również mocz. Jak przygotować się do pobrania wymazu? 7 dni przed wymazem przerwać leczenie przeciwbakteryjne; 24 godziny przed wymazem wstrzymać współżycie seksualne; 48 godzin przed wymazem odstawić leki i środki dopochwowe; Nie pobierać wymazu w trakcie miesiączki lub owulacji; Nie pobierać wymazu do 24 godzin po badaniu ginekologicznym czy USG z użyciem głowicy dopochwowej; Wymaz z cewki moczowej wykonać rano, przed oddaniem moczu lub 1-3 godzin po oddaniu moczu; Mocz przeznaczony do badania powinien pochodzić z pierwszego porannego strumienia. Diagnostyka w kierunku zakażeń innymi gatunkami chlamydii obejmuje przeciwciała klasy IgM i IgG specyficzne dla Chlamydia psittaci oraz przeciwciała IgG dla Chlamydia pneumoniae.. Można również wykonać badanie molekularne mające na celu identyfikację Chlamydia pneumoniae DNA met. real time PCR, jakościowo w wymazie z gardła. Chlamydia u mężczyzn i u kobiet − objawy Jak wspomniano, chlamydioza może występować w różnych postaciach, a jej przebieg i objawy zależne są od typu bakterii wywołującej zakażenie. Chlamydia trachomatis może powodować objawy w obrębie układu moczowo-płciowego. Dużo rzadziej obserwuje się symptomy ze strony spojówek. Symptomami najczęściej opisywanym są u kobiet ból sromu czy upławy z pochwy, u mężczyzn pojawić się może śluzowa lub śluzowo-ropna wydzielina z cewki moczowej. Może powodować także pieczenie podczas oddawania moczu. Objawem towarzyszącym może być także gorączka. U mężczyzn, w przypadku powikłania z zapaleniem najądrzy, może pojawić się ból w mosznie. Zakażenie częściej wywołuje dolegliwości u mężczyzn niż u kobiet. Zapalenie spojówek wywołane zakażeniem Chlamydia trachomatis może często pojawia się u noworodków. Z kolei Chlamydophila pneumoniae daje najczęściej objawy ze strony dróg oddechowych. Zakażenie prowadzi do zapalenia płuc. Początkowo może objawiać się bólem gardła, stanem podgorączkowym lub gorączką i suchym kaszlem. Choroba ma na szczęście zwykle łagodny przebieg. Zakażenia Chlamydophila psittaci i wynikająca z niego ornitoza jest w Polsce niezwykle rzadka. Najczęściej rozpoczyna się bólem głowy, gorączką, suchym kaszlem. W obrazie klinicznym obserwuje się zmiany osłuchowe charakterystyczne dla zapalenia płuc, powiększenie wątroby oraz śledziony. Leczenie Chlamydii Leczenie zakażenia bakterią z rzędu Chlamydiales odbywa się przez podanie choremu odpowiednich antybiotyków. O kuracji oraz diagnostyce zadecydować powinien lekarza. Nie należy ignorować choroby, ponieważ nieleczone zakażenie prowadzić może do problemów z płodnością. Diagnostykę wspomnianych odmian chlamydiozy wykonasz w laboratoriach Diagnostyki. Bibliografia: Krzysztof Specjalski, Rola zakażeń Chlamydia pneumoniae i Mycoplasma pneumoniae w przebiegu astmy, [w:] Pneumonol. Alergol. Pol. 2010; 78, 4: 284–295 Małgorzata Pawlikowska, Wiesław Deptuła, Choroby u ludzi spowodowane chlamydiami i chlamydofilami, [w:] Postepy Hig Med Dosw. (online), 2007; 61: 708-717
. 89 180 176 327 627 299 733 25

chlamydioza to choroba powodowana przez bakterie